Hi Friends,

Even as I launch this today ( my 80th Birthday ), I realize that there is yet so much to say and do. There is just no time to look back, no time to wonder,"Will anyone read these pages?"

With regards,
Hemen Parekh
27 June 2013

Now as I approach my 90th birthday ( 27 June 2023 ) , I invite you to visit my Digital Avatar ( www.hemenparekh.ai ) – and continue chatting with me , even when I am no more here physically

Sunday, 28 May 1972

મારી કવિતાના શબ્દો



_________________________________________________________________________________

મારી કવિતા ના શબ્દો

કોઈ આભ થી ,
કોઈ ઉંડા સમંદરે ,
ખૂણે બેસી રડતા કોઈના હૃદય ઘર થી
મળી જતા ;

રસ્તે જતી ભિખારણ ના દારિદ્રય રૂપે ,
કે નિષ્પ્રાણ
છતાં વધતી
બસની કતાર રૂપે ,
ઝાંખી જતા -

સમયના બંધને ચિંતીત હું
મોટર ચલાઉ ,
( અદા જાણે હવાઈ જહાજની )

ઉભો રહી શકું ના
નિહાળવા વાદળો -
પડી જવા ધાસ્તી
ઉંચે સિંહાસન થી ;

અને મેનેજર મટી
માનવ કવિ બની જવા ધાસ્તી -

સરી જતાં
મારી કવિતાના શબ્દો
બની સ્વયંવર ની માળ,


વરી જતા
મૂકી મને ,
મશીન માં પ્રાણ સિંચતા
યુવાન કોઈ
લેબર લીડર ને

--------------------------------------------

28  May  1972
====================================

The words of my poem

The words of my poetry would come from an aura ,

from a deep sea ,

from the heart of someone sitting in a corner and crying at home ;

from the poverty of the stench on the road ,

or the queue of a bus that was lifeless but growing ,

worrying about the fading - time closure , 

I could not drive a motor ,

( like an airplane ) could not stand to see the clouds falling from a high throne ;

and the words of my poetry would become the floor of a swayamvar as the manager turned into a human poet ,

leaving me alone ,

a young labor leader breathing life into the machine .

================================================================

Translated in Bhashini - 14/02/2023

================================================================



________________________________________________________________________________