_________________________________________________________________________________
મારી કવિતા ના શબ્દો
કોઈ આભ થી ,
કોઈ ઉંડા સમંદરે ,
ખૂણે બેસી રડતા કોઈના હૃદય ઘર થી
મળી જતા ;
રસ્તે જતી ભિખારણ ના દારિદ્રય રૂપે ,
કે નિષ્પ્રાણ
છતાં વધતી
બસની કતાર રૂપે ,
ઝાંખી જતા -
સમયના બંધને ચિંતીત હું
મોટર ચલાઉ ,
( અદા જાણે હવાઈ જહાજની )
ઉભો રહી શકું ના
નિહાળવા વાદળો -
પડી જવા ધાસ્તી
ઉંચે સિંહાસન થી ;
અને મેનેજર મટી
માનવ કવિ બની જવા ધાસ્તી -
સરી જતાં
મારી કવિતાના શબ્દો
બની સ્વયંવર ની માળ,
વરી જતા
મૂકી મને ,
મશીન માં પ્રાણ સિંચતા
યુવાન કોઈ
લેબર લીડર ને
--------------------------------------------
28 May 1972
====================================
The words of my poem
The words of my poetry would come from an aura ,
from a deep sea ,
from the heart of someone sitting in a corner and crying at
home ;
from the poverty of the stench on the road ,
or the queue of a bus that was lifeless but growing ,
worrying about the fading - time closure ,
I could not drive
a motor ,
( like an airplane ) could not stand to see the clouds
falling from a high throne ;
and the words of my poetry would become the floor of a
swayamvar as the manager turned into a human poet ,
leaving me alone ,
a young labor leader breathing life into the machine .
================================================================
Translated in Bhashini - 14/02/2023
================================================================
________________________________________________________________________________
